Czym grozi nieleczenie mięczaka zakaźnego?

Czym jest mięczak zakaźny? Nazwa mięczaka (z łac. molluscum contagiosum) oznacza wirusową infekcję skórną, która najczęściej dotyka dzieci (do 5 roku życia), ale również dorosłych. W przypadku dzieci mięczakiem można zarazić się w podobny sposób jak ospą, natomiast dorośli zarażają się najczęściej drogą płciową. Infekcja wylęga się od 2 do 7 tygodni i samoistnie znika po kilkunastu miesiącach. Czy jednak warto czekać aż dolegliwość ustąpi samoistnie?

Objawy i dolegliwości mięczaka zakaźnego

Choroba ta jest zdecydowanie nieprzyjemna i choć jej przebieg jest dość łagodny zakażone osoby powinny unikać kontaktu z innymi. Jak długo jednak w obliczu obecnej pandemii i potrzeby kontaktów osobistych będziemy w stanie zachować dystans społeczny? Każdy z nas powinien odpowiedzieć sobie na to pytanie zanim postanowi nie leczyć mięczaka zakaźnego.

Jednym z pierwszych objawów są oczywiście zmiany skórne, które są twarde w dotyku i mogą być białe lub przezroczyste. Liczba grudek jest bardzo zróżnicowana, a u osób z obniżoną odpornością może ich być nawet kilkaset. Grupują się one lub układają w linie wzdłuż zadrapań bądź zlewają ze sobą, a ich naciśnięcie powoduje wydobywanie się kaszkowatej zawartości. Ten wirus atakuje wyłącznie komórki nabłonka płaskiego, więc nie rozprzestrzeni się w głąb skóry, dzięki czemu nie występują objawy takie jak: pieczenie czy ból. Zmiany skórne najczęściej spotykane są na tułowiu, twarzy, udach, rękach oraz narządach płciowych. Przez to, że grudki występują na narządach płciowych, może występować silne uczucie dyskomfortu. Należy również uważać, by mięczak nie przeniósł się na rogówkę lub spojówkę oka, skąd będzie bardzo trudno go usunąć. Osoby chore na mięczaka zakaźnego, podobnie jak te chore na ospę, nie powinny się drapać. W ten sposób może dojść nie tylko do rozsiewu wykwitów, lecz także do drobnych urazów w obrębie guzka, a dalej do zakażenia bakteryjnego. Najbardziej narażone osoby na zarażenie się mięczakiem zakaźnym to:

  • dzieci powyżej 5 roku życia;
  • chorzy na atopowe zapalenie skóry;
  • osoby z obniżoną odpornością;
  • młode dorosłe kobiety aktywne seksualnie;
  • chorzy na wirusa HIV;
  • pacjenci przyjmujący preparaty immunosupresyjne;
  • sarkoidoza (choroba układu odpornościowego);
  • choroby nowotworowe krwi.

Diagnostyka mięczaka zakaźnego

Oczywiście pierwszą rzeczą powinna być wizyta u lekarza rodzinnego lub dermatologa. Da nam to pewność prawidłowej diagnozy choroby. Specjalista na podstawie samego wyglądu określi rodzaj infekcji i ustawi odpowiednie leczenie. W niektórych przypadkach lekarz zdecyduje się również na wykonanie rozmazu wydzieliny w celu potwierdzenia swojej diagnozy. Mimo że choroba jest stosunkowo łagodna, to lekarz powinien dobrać nam odpowiednie leczenie, ponieważ jest ona wysoce zaraźliwa. Istotne jest, by mięczak nie został pomylony z innymi chorobami takimi jak: brodawki wirusowe, włókniaki miękkie oraz kłykciny kończyste. Jest to ważne, ponieważ źle postawiona diagnoza prowadzi do zastosowania nieodpowiedniej terapii.

Sposoby leczenia mięczaka

Leczenie mięczaka jest bardzo istotne, mimo tego, że zmiany mogą ustąpić samoistnie. Głównym celem leczenia jest nierozprzestrzenianie choroby dalej. Podczas leczenia możemy wybrać środki medyczne lub zabiegi. Leczenie zabiegowe przeprowadza się najczęściej w przypadku dużych zmian. Tradycyjne metody zabiegowe to:

  • łyżeczkowanie,
  • krioterapia,
  • leczenie chirurgiczne,
  • elektrokoagulacja,
  • laseroterapia przy użyciu lasera CO2.

Mięczaka zakaźnego można również wyciskać (mechaniczne usuwanie kaszkowatej treści), jednak trzeba pamiętać o przemywaniu zmian nalewką jodową lub azotanem srebra. Tradycyjne metody zabiegowe mają jednak swoje minusy:

  • są bolesne,
  • nierzadko wymagają podania znieczulenia miejscowego,
  • mogą pozostawiać trwałe blizny,
  • podczas jednego zabiegu trudno usunąć wszystkie zmiany,
  • ich skuteczność zależy od sprawności lekarza wykonującego zabieg,
  • są trudne do zastosowania w przypadku dużej liczby zmian skórnych,
  • wywołują stres u pacjenta,
  • w przypadku dużej liczby zmian zabieg trzeba powtarzać kilka razy.

Natomiast jeżeli chodzi o leczenie farmakologiczne, to najczęściej sięga się po:

  • maści i roztwory na wykwity, zawierające na przykład wodorotlenek potasu, podofilotoksynę, kwas salicylowy lub kwas glikolowy,
  • preparaty przeciwwirusowe,
  • preparaty immunomodulujące,
  • środki przeciwhistaminowe,
  • maści sterydowe (w przypadku swędzących zmian).

Pomimo ograniczeń związanych z zakresem działania preparatów dostępnych na rynku zaleca się leczenie farmakologiczne, ponieważ dzięki odpowiednim lekom możemy pozbyć się mięczaka zakaźnego bezboleśnie.

Preparat Mollusan® MED polecany w terapii wykwitów skórnych przy zakażeniu mięczakiem zakaźnym wykazuje bardzo skuteczne działanie. Jest także polecany osobom, które preferują naturalne metody leczenia, a także tym, które wykazują uczulenie na składniki preparatów wymienionych powyżej. W skład Mollusan® MED wchodzą substancje naturalne, takie jak np. olejek sandałowy, olejek goździkowy, olej kokosowy czy oliwa z oliwek. Regularne stosowanie Mollusan® MED przynosi ulgę w dolegliwościach związanych z zakażeniem i pomaga pozbyć się problemu szybko i bezboleśnie.

Wykwity zaczynają znikać zazwyczaj po 3-4 tygodniach systematycznego stosowania, skóra wraca do pierwotnego stanu bez śladów po usuniętych zmianach.

Chorując na mięczaka ważna jest higiena i dbałość o swoją skórę. Pod żadnym pozorem nie dzielcie się ręcznikiem lub ubraniami z osobą zarażoną. Leczenie powinno zostać wprowadzone jak najszybciej, ponieważ zmiany mogą się rozprzestrzenić na całe ciało. Dodatkowo stosowanie nieodpowiednich środków zwiększa tylko ryzyko powstania blizn, które z pewnością będą przypominać o przebytej chorobie.

logo-white

Dane kontaktowe

Mollusan Europe sp. z o.o.

ul. Geodetów 1,

64-100, Leszno

 

NIP: 7822865385

REGON: 383820396

KRS: 0000793871

 

@: bok@mollusan.pl

T: +48 508 929 049

 

 

 

 

Problemy z zamówieniem oraz realizacją wysyłek:

T: 508929049